ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ

Ξαναβρεθήκαμε
στα ψηλώματα της πόλης
κάτω απο τα πεύκα
Ηταν απόγευμα
και ο ήλιος έκαιγε ακόμα
και ήταν η ζεστασιά του τόση
όση και η επιθυμία σου να με δεις

Και ύστερα ήλθα κοντά σου
δίπλα σου
ίσα που να δεις
στα μάτια μου τον εαυτό σου
ίσα που να ακούσω
το τραγούδι της ανάσας σου

τα χείλη σου μίλησαν για όλα
εκτός από ένα
τα μάτια σου δάκρυσαν για όλα
εκτός από ένα
η σκέψη σου τα σκέφτηκε όλα
εκτός απο ένα

Εψαξα την μορφή σου
για να την αγγίξω
δεν με άγγιξες
με μάτια λυπημένα
κοιτούσες την διπλανή πολιτεία
μέσα στα μάτα μου ήσουν εσύ
μέσα στα μάτια σου δεν ήμουν εγώ

άγγιξα το χέρι μου στο πρόσωπό σου
και εσύ έμεινες ακίνητος
σαν τα στάσιμα νερά της λίμνης
μαρμαρωμένος

Στα χέρια σου
ο παλμός της ζωής σου ξέφτυσε
στα χείλη σου
η φλόγα της ζωής σου έχασε την λαμψη της
στα μάτια σου
η ζεστασιά της ψυχής σου χλώμιασε

Δεν έχω να σου χαρίσω τίποτα

παρά μόνο λίγους κόκκους αιώνιας αγάπης

Αν θέλεις...

κράτησέ τους σφιχτά στην χούφτα σου

αν δεν θέλεις

σκόρπισέ ττους στην απεραντοσύνη

Με τούτα τα λόγια

ξαναγράφουμε την ιστορία μας

Για να μείνει ζωντανή η ανάσα μας

Για να ακούμε πάντα τον χτύπο της καρδιάς μας

Για να μείνουν νωπά τα δάκρυά μας

Για να ξαναγελάσουμε

Για να ξαναγαπήσουμε