ΕΙΜΑΙ ΠΕΡΗΦΑΝΗ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΕΛΛΗΝΙΔΑ

Είμαι περήφανη που είμαι Ελληνίδα και απαιτώ να έχω τον σεβασμό όλων.

Δεν μου αρέσει να με αντιμετωπίζουν σαν απόβρασμα της παγκόσμιας κοινωνίας, σαν έναν κηφήνα, σαν ένα λαμόγιο.

Ταξιδεύω συχνά, έχω επισκεφθεί πολλές  πόλεις αυτού του πλανήτη και πάντοτε ένοιωθα ασφαλής που είχα Ελληνικό διαβατήριο, με αυτό και οι δυτικοί και οι άραβες και οι ασιάτες μας δέχονταν ή μας καλοδέχονταν. Έλεγα είμαι Ελληνίδα και ένοιωθα να με σέβονται. Από την Ιαπωνία που μας γνωρίζουν όχι μόνο για τον Παρθενώνα και του εθνικού τους ύμνου, αλλά και από την νεώτερη Ελλάδα τόπο που τον λατρεύουν και θέλουν να έρχονται για διακοπές, έως και την Νότιο Αμερική. Ακόμη και οι σνομπ Ευρωπαίοι μας θεωρούσαν τα μικρά τους ίσως φτωχά αδέλφια.

Και τώρα φθάσαμε να είμαστε στην Αραπιά και να μας ρωτάνε πόσο σοβαρά είναι τα προβλήματα στην χώρα μας και να μας εκφράζουν την συμπάθειά τους, στην Ευρώπη που μόλις πεις ή αντιληφθούν ότι είσαι Έλληνας σφίγγουν τα χείλη, οι πιο ευγενικοί σε αντιμετωπίζουν με καχυποψία (που τα βρήκες τα λεφτά και ταξιδεύεις ρε Έλληνα) και οι πιο αναιδείς σου επιτίθενται λέγοντας μέχρι πότε θα σε ταΐζω μάγκα μου, ώρα να δουλέψεις…)

Ακόμη και στα αεροπλάνα επάνω σου φέρονται διαφορετικά οι συνοδοί, στα πλαίσια της ευγένειας που απαιτεί το επάγγελμά τους αλλά φαίνονται ότι το προσπαθούν και δεν τους βγαίνει.

Αρκετά. Έως εδώ.

Απαιτώ πίσω την χαμένη περηφάνια μου, αυτοί που μου στερήσατε κυρίες και κύριοι κυβερνήτες πολιτευτές, βολευτές, δημοσιογράφοι και παράγοντες.

Δεν μπορεί να με τσουβαλιάζουν μαζί με τα λαμόγια των ΔΕΚΟ.

Εργάζομαι από 15 χρονών – ξεκίνησα τα καλοκαίρια στις διακοπές των σχολείων όταν εσείς ήσασταν στα νησιά και εγώ όρθια πάνω στις τακούνες μου πουλούσα φορέματα  σε μαγαζί του κέντρου, δούλευα όταν ήμουν στο Πανεπιστήμιο γιατί δεν είχαν φράγκα να μου δώσουν οι γονείς μου για να την περνάω  ζάχαρη την φοιτητική ζωή και εξακολουθώ να δουλεύω

Είμαι 49 ετών και ήδη εργάζομαι 29 συνεχόμενα χρόνια – χωρίς να προσθέτω εκείνα τα καλοκαίρια της εφηβείας που ψηνόμουν μέσα στην ζέστη  και έλεγα σου κάνει μία μέση τέλεια το φορεματάκι, πάρτο καλέ κυρία.

Θυμάμαι πάντα τον εαυτό μου να δουλεύει, ούτε μία μέρα σταματημό. Και θα συνεχίσω να δουλεύω δεν ξέρω μέχρι πότε γιατί δεν μπορώ  να βγω στην σύνταξη κατά πως φαίνεται ούτε στα 35 χρόνια δουλειάς άσχετα αν έχω ανήλικα παιδιά που μεγάλωσαν χωρίς εμένα και μεγαλώνουν χωρίς εμένα γιατί δουλεύω πάνω από 40 ώρες  την εβδομάδα προσπαθώντας να κρατήσω την δουλειά μου.

Δεν δουλεύω για χόμπι, δουλεύω για τα λεφτά

·        Δεν έγινα υπάλληλος του Δήμου και έτσι δεν δουλεύω 30 ώρες μόνον

·        Δεν έγινα δάσκαλος ή καθηγητής για να δουλεύω 16 ώρες περίπου

·        Δεν έγινα υπάλληλος ΙΚΑ ώστε να δουλεύω 7,5 ώρες την ημέρα και οι 2 από αυτές να μου πληρώνονται υπερωρία

·        Δεν έγινα υπάλληλος ΕΛΠΕ ώστε να μου πληρώνουν τις ετήσιες διακοπές μου, εγώ τελευταία φορά που πήγα διακοπές ήταν πριν από 3 χρόνια- ακόμη κοιτάζουν εκείνες τις φωτογραφίες τα παιδιά μου.

·        Δεν έγινα υπάλληλος βουλής ή βουλευτή για να παίρνω 16-18 μισθούς τον χρόνο

·        Δεν έγινα πιλότος της Ολυμπιακής ώστε μόλις αυτή έκλεισε να κάθομαι σπίτι μου και να πληρώνομαι γιατί δεν έχουν τι να με κάνουν, εμένα το αφεντικό μου αν πουλήσει την εταιρεία απλά θα με στείλει σπίτι μου το πολύ μια εφάπαξ αποζημίωση  και τελείωσαν.

Άσε καλύτερα να σταματήσω να απαριθμώ τι δεν έγινα γιατί είναι ατελείωτος ο κατάλογος…

Τι  έγινα? Με περηφάνια θα το πω

Ένας αξιόπιστος εργαζόμενος, που δουλεύει σκληρά, που δηλώνει στην εφορία το εισόδημά του, πληρώνει τους φόρους τους, δεν χρωστάω σε κανέναν γιατί ποτέ δεν πήρα δάνειο για να πάω διακοπές ή για να πάω στην Βουλγαρία για χιόνια τα Χριστούγεννα, γιατί σαν  μαλ… ψώνιζα από Ελληνικά σουπερμάρκετ και όχι από ξένες εκπτωτικές αλυσίδες – αλλά έτσι δεν πλούτισα μόνο τον Μασούτη και τον κάθε Μασούτη αλλά και τις πολυεθνικές των οποίων τα προϊόντα μονοπωλούν την αγορά .

Μία μάνα που μεγάλωσα δύο παιδιά και ουδέποτε αυτά τα 14 χρόνια πήρα έστω και τιμητικά μία απόδειξη από την παιδίατρό μου ασχέτως αν με τα χρήματα που της έδωσα αυτή μέσα στα χρόνια αυτά έκανε μία βίλα σε ακριβό προάστιο της πόλης και μία άλλη στην Χαλκιδική  αυτά ξέρω τουλάχιστον, ίσως είναι και άλλα, αλλά ξέρω επίσης ότι δηλώνει στην εφορία το 1/3 του δικού μου εισοδήματος, βλέπεις στην περίπτωσή της όλα αυτά γίνανε με μαύρα λεφτά και φιλίες και κολλητούς από πολεοδομία έως και μπετατζήδες.

Και συνεχίζω με την αξιοπρέπεια…

Δεν πήρα ποτέ αναρρωτική άδεια, δεν πήρα ποτέ κανένα επίδομα από το ΙΚΑ, δεν πήρα εισιτήρια θεάτρου, κινηματογράφου, κουπόνια για βιβλία, κουπόνια κοινωνικού τουρισμού…. Τίποτα απολύτως…

Γιατί? Γιατί δεν προλαβαίνω να σταθώ στις ουρές επειδή δουλεύω, γιατί δεν είμαι μέσα στα κόλπα για να ξέρω πότε να είναι η σειρά μου, γιατί έχω λέει μεγάλο μισθό… και έτσι μόνο οι μετανάστες ή οι γιατροί ή οι δικηγόροι ή οι ελεύθεροι επαγγελματίες έχουν 10.000 ευρώ εισόδημα τον χρόνο και τα δικαιούνται, εγώ που δουλεύω 29 χρόνια και πληρώνω τις εισφορές μου όχι..

Οπότε εσύ δημοσιογράφε της BILD αφού δεν με ξέρεις, με ποιο δικαίωμα έρχεσαι και με τσουβαλιάζεις με τους άλλους. Το μόνο δίκιο που σου δίνω ότι εγώ ο μαλ… ακόμα δεν πήρα φόρα και δεν άρχισα να φτύνω αυτούς τους άλλους που οχυρώθηκαν πίσω από τα συμφέροντα τους και τις επαγγελματικές τους κατακτήσεις και δεν κάνουν βήμα πίσω, γιατί ο εγώ μαλ.. δεν το συνειδητοποίησα ακόμη ότι

ΕΓΩ ΕΧΩ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΑΦΟΥ ΕΓΩ ΠΛΗΡΩΝΩ

Εξουσιοδότησα με την ψήφο μου την κάθε κυβέρνηση να λειτουργεί σαν προσωπάρχης της χώρας μου και να χειρίζεται τους δημόσιους υπαλλήλους  και τους υπαλλήλους  των Δεκο. Και αυτοί με έγραψαν εμένα εκεί που πιάνει η μελάνη και άρχισαν την προσωπική πολιτική και έκαναν το κράτος δικό τους βιλαέτι και εμένα με πέταξαν στο καναβάτσο.

Ουδείς ενδιαφέρεται για μένα πλέον, ούτε οι κυβερνήτες ούτε οι αντιπολιτευόμενοι, ούτε τα κανάλια που είναι εξίσου πουλημένα στις διάφορες μορφές της εξουσίας…

Όταν μιλάνε για απολύσεις στο δημόσιο όλοι τρέμουν και φωνασκούν

Όταν μιλάνε για τον δείκτη  ανεργίας του ιδιωτικού τομέα απλά είναι ένα ποσοστό τι 10 τι 15 και τι 20% who cares…. Whatever

Ή κοντολογίς, μακριά από τον κ… και ας είναι και ….

Αρκετά, είμαι και εγώ αγανακτισμένη αλλά δεν πρόκειται να κατέβω στις πλατείες με τους άλλους γιατί δεν θέλω πλέον να ακολουθήσω κανέναν αρχηγίσκο από αυτούς που εκκολάπτονται εκεί, αλλά ούτε και εγώ θέλω να γίνω αρχηγός.

Είμαι μόνη μου το ξέρω αλλά τουλάχιστον τα έχω βρει με τον εαυτό μου, είναι πολύ σημαντικό που συνειδητοποίησα τα λάθη που έχω κάνει στην ζωή μου, αναλαμβάνω τις ευθύνες μου αλλά και δηλώνων ότι δεν επιτρέψω σε κανέναν να με τσουβαλιάσει και να μου φερθεί σαν να είμαι κηφήνας ή ζητιάνος.

Νοιώθω περήφανη που είμαι Ελληνίδα και απαιτώ σεβασμό.