ΚΑΤΑΓΓΕΛΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ

ΚΑΤΑΓΓΕΛΩ τον εαυτό μου γιατι:

- Πηγαίνω στο super-market και βάζω τα ψώνια μου σε πλαστική σακούλα
και την πετάω μόλις φθάσω στο σπίτι γιατι έχει σκιστεί.
Δεν φταίω εγώ αλλά το super market που τις κάνει πολύ λεπτές....

(Σημείωση: Η φωτογραφία δίπλα είναι απο ένα σουπερμαρκετ στην Κορέα όπου μετά το ταμείο ξαναβάζεις τα πράγματα στο καλάθι και πας σε έναν βοηθητικό χώρο και τα πακετάρεις σε χαρτοκιβώτια μεταχειρισμένα - υπάρχει και κολητική ταινία και σου δίνουν και ένα χερούλι να κολήσεις στο κιβώτιο απο σπάγγο για να μπορείς να το μεταφέρεις. Ζήτησα σακούλα και μου αρνήθηκαν !!!!)

- Στο μπαλκόνι μου υπάρχει μόνο μία γλάστρα με ένα πευκοειδές το μόνο
που αντέχει στις κακουχίες.
Δεν φταίω εγώ αλλά δεν έχω χρόνο να φροντίσω περισσότερα λουλούδια...

- Στην ταράτσα του σπιτιου μου έχει μόνο κεραίες και δύο ηλιακούς θερμοσίφωνες
Δεν φταίω εγώ αλλά οι υπόλοιποι ένοικοι της πολυκατοικίας που κανένας
δεν ξεκινάει την ιδέα της οικολογικής ταράτσας και εγώ βαριέμαι...

- Στο σπίτι μου όλες οι συσκευές ειναι στην μπρίζα ασχέτως αν δεν τις χρησιμοποιώ
Δεν φταίω εγώ αλλά οι περισσότερες έχουν ψηφιακό ρολόι και όταν τις σταματώ
θέλει επαπαπρογραμματισμό και βαριέμαι να ψάνχω το καθε προσπέκτους για
να το κάνω....

- Πάω με το αυτοκίνητο στο σχολείο των παιδιών, στην μαμά μου, στο super-market
παρόλο που ειναι το πιο μακρινό 1 χιλιόμετρο μόνο.
Δεν φταίω εγώ αλλά ο Δήμος που δεν έχει ούτε μια διάβαση πεζών- ούτε ένα φανάρι
και ο δρόμος έχει οριστεί απο τους οδηγους σαν δρόμος ταχείας κυκλοφορίας....

- Στην αυλή της πολυκατοικίας που ειναι μεγάλη- έχουμε παρτέρια αλλά χωρις λουλούδια
Δεν φταίω εγώ αλλά η κυρία του πρώτου ορόφου που δεν τα ποτίζει- αυτή θα έπρεπε μια
και δεν δουλεύει και δεν έχει οικογένεια, εγώ "δεν έχω χρόνο"...

- Τα παιδιά μου παίζουν πολύ στο computer και ελάχιστα στα πάρκα.
Δεν φταίω εγώ αλλά τα πάρκα ειναι επικίνδυνα και βρώμικα....

ΔΕΝ ΦΤΑΙΩ ΕΓΩ ΓΙΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ,
ΑΛΛΑ ΦΤΑΙΩ ΓΙΑΤΙ ΕΧΩ ΜΕΙΝΕΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΑΝΕΧΕΙΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΩ.
ΔΕΝ ΖΗΤΑΩ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ - ΓΙΑΤΙ ΑΠΛΟΥΣΤΑΤΑ ΔΕΝ ΖΗΤΑΩ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ.

Δεν μας φταίνε οι κυβερνήσεις και οι δημοτικοί άρχοντες.

Φταίμε εμείς που τους ψηφίζουμε, τους ανεχόμαστε να μας παραμυθιάζουν και να τεμπελιάζουν.

Εμείς που δεν παίρνουμε το φτυάρι να καθαρίσουμε απο τα χόρτα το απέναντι παρκάκι που ο Δήμος δηλώνει αδυναμία και φτώχια να το περιποιηθεί και εμείς απο το μπαλκόνι μας βλέπουμε τα ποντικάκια να κόβουν βόλτες και το καλοκαίρι όταν περάσει ενας ταξιτζής απο εκει και ρίξει την γόπα του ευτυχώς παίρνει φωτιά- έρχεται η πυροσβεστική να την σβήσει και έτσι φεύγουν τα χόρτα και τα ποντίκια. Βέβαια φαίνεται μαύρο και καμμένο- αλλά όμως δεν έχει αγριόχορτα και βρωμιές, η φωτιά τα "καθαρίζει".

Εμείς που απο το μπαλκόνι μας βλέπουμε τους εμπόρους ναρκωτικών ή τα "βαποράκια" να κρύβονται σε αυτό το παρκάκι και να πουλάνε την πραμάτια τους και αντι να ουρλιάξουμε - μπαίνουμε μέσα στο σπίτι περιμένοντας να τελειώσει το αλισβερίσι- κλείνουμε τα μάτια μας αλλά τα παιδιά μας δεν θα τα κλείσουν, θα θελήσουν να δούνε τι γίνεται εκεί και αλοίμονό μας...
Ετσι κλεινει τα μάτια και η αστυνομία που κάποιοι είχαν το θάρρος ή το θράσος να την ενημερώσουν. Η απάντηση ήταν αποστομωτική:
- τι να κάνουμε μόνο 2 άτομα είμαστε στο τμήμα, ποιος να ασχοληθεί.... αυτό την μία φορά, την άλλη είπανε το αμίμητο " και να τους πιάσουμε δεν έχει νόημα, έχουν καλούς δικηγόρους και σε μισή ώρα θα είναι ελεύθεροι ακόμη και απο την διαδικασία του αυτόφορου".
Ηθικόν δίδαγμα, μην απασχολείτε την αστυνομία για τέτοια θέματα, η αστυνομία δεν φτάνει για όλα- φτάνει μέχρι τα γήπεδα και την φύλαξη "υψηλών" αρχόντων....

Εμείς που κάθε μέρα ακροβατούμε για να περάσουμε απέναντι τον δρόμο, έναν δρόμο ταχείας κυκλοφορίας- με κάδο σε κάθε γωνία για να μην έχουμε οπτική επαφή και με παρκαρισμένα αυτοκίνητα στην ρημάδα τρίτη λωρίδα γιατι πρόσφατα άνοιξαν στην περιοχή μας κάποιες γνωστές αλυσίδες ένδυσης και παιχνιδιών και συνωστίζονται εκει για να ψωνίσουν.
Οχι γιατι ειναι καλά- Κινέζικα είναι όλα- μιας χρήσης, απο τα παιχνίδια έως τα ρούχα... αλλά γιατι αυτά τα μαγαζιά ειναι φθηνά και το βασικώτερο ειναι ανοιχτά όλη μέρα.
Που θα πάει λοιπόν ο έρμος ο γονιός όταν το καμάρι ου ζηάει βόλτα?
Το πάρκο έχει σκ... απο σκυλιά και ούτε ένα παγκάκι.
Τα οργανωμένα πάρκα τελικώς κοστίζουν ακριβά, κάτι το παγωτό του παιδιού- κάτι το νερό που θα διψάσει- κάτι το φραπεδάκι το δικό μας.... άσε που θα ιδρώσει το παιδί και μετά μπορεί να κρυώσει.... η να το κάψει ο ήλιος και ξέχασα να του βάλω αντι-ηλιακό και εκείνος ο γιατρός στην τηλεόραση επιμένει να με βομβαρδίζει με την κακή ηλιακή ακτινοβολία και τον καρκίνο του δέρματος....
Καλύτερα λοιπόν στο παιχνιδάδικο- κάνεις και μια συμφωνία με το μικρό ότι θα σου πάρω μόνο ένα πράγμα- δεν με ενδιαφέρει μικό ή μεγάλο αλλά μέχρι 5 ευρώ και καθάρισες.
Τον πιάνει που λέτε τον μικρό ή την μικρή το ταμάχι και ξαμολιέται στο παιχνιδάδικο προσπαθώντας να αγοράσει οτιδήποτε μεγάλο (για να ικανοποιήσει την ανάγκη του για κάτι μεγάλο- που για αυτόν σημαίνει καλό) αλλά με μικρή τιμή (για να ικανοποιήσει την ανάγκη του γονέα). Και τελικώς φεύγεις με ένα σκουπίδι μεγάλο - φτηνό και μιας χρήσης.
Αλλά αυτό ήθελες στην ουσία με το παιχνιδάδικο. Την μια χρήση- το ένα απόγευμα να καλύψεις αυτό που το παιδί ζητούσε βόλτα και εσύ το ικανοποίησες.
Το παιδί το βράδυ να παει να κοιμηθεί αγκαλιά με το παιχνίδι του χαμογελώντας και εσύ θα καθήσεις μπροστά στην τηλεόραση να ξεκουραστείς απο ένα δύσκολο απόγευμα αλλά με γεμάτη την ψυχή σου γιατί ακόμη μια φορά ήσουν καλός γονιός....