ΕΝΑ ΩΡΑΙΟ ΠΡΩΙΝΟ

Εδώ και πολλά χρόνια κάθε πρωί μπαίνω στο αυτοκίνητο και οδηγώ για την δουλειά - κομματάκι μακρυά θα έλεγα από το σπίτι, μου παίρνει κοντά μία ώρα.

Η ίδια διαδρομή κάθε μέρα, θα έλεγα πολλές φορές βλέπω και τα ίδια αυτοκίνητα στον δρόμο, τις περισσότερες φορές οδηγώ αφηρημένη, σκέφτομαι τι άφησα πίσω στο σπίτι μου, τι με περιμένει στο γραφείο και γενικά είναι να σαν έχω βάλει τον αυτόματο πιλότο να οδηγεί. 

Μου έχει τύχει μάλιστα να με πάρει κάποιος τηλέφωνο και να με ρωτήσει που είμαι, και τότε γυρνάω το κεφάλι μου αριστερά- δεξιά να δω που είμαι (έπαψα να δίνω πλέον σημασία στο σημείο που είμαι, στο μυαλό μου είναι ο προορισμός).

Το ραδιόφωνο άλλοτε ανοικτό είτε σε ένα σταθμό που έχει διαρκώς τραγούδια και λίγα σχόλια, άλλοτε σε άλλο σταθμό που λέει την κίνηση στους δρόμους αλλά και πάλι ελάχιστα ακούω, περισσότερο είμαι χαμένη στις σκέψεις μου.

Σήμερα το πρωί βγήκα και πάλι στους δρόμους με το αυτοκίνητο, με χαμηλή ταχύτητα γιατί ο δρόμος δεν ήταν και τόσο καθαρός μετά το χθεσινό χιόνι, και αντί να χαθώ μέσα στις σκέψεις μου έβλεπα μπροστά και γύρω μου προσεκτικά.

Δεξιά- αριστερά τα χωράφια ήταν χιονισμένα, στα κλαδιά των δέντρων δεν ήταν πλέον γυμνά, είχαν χιόνι και αυτό μου έδινε άλλη αίσθηση, την αίσθηση της γαλήνης.

Θυμήθηκα το ποίημα του Καβάφη:

Δεν με πειράζει αν απλώνη 

έξω ο χειμώνας καταχνιά, σύννεφα, και κρυάδα.
Μέσα μου κάμνει άνοιξι, χαρά αληθινή.
Το γέλιο είναι ακτίνα, μαλαματένια όλη,
σαν την αγάπη άλλο δεν είναι περιβόλι,
του τραγουδιού η ζέστη όλα τα χιόνια λυώνει. 

Το ραδιόφωνο έπαιζε και πάλι μουσική αλλά άνοστη και μονότονη.

Έτσι αποφάσισα να βάλω ένα cd και να ακούσω την μουσική που ήθελα, αυτήν που διάλεξα εγώ και όχι ο σταθμός,

Κάτι απαλό, μελωδικό,  να αγγίζει την ψυχή μου, σε αρμονία με το περιβάλλον γύρω

Luz Casal

http://www.youtube.com/results?search_query=luz+casal+historia+de+un+amor&aq=5

Όταν τελείωσε το cd με τα τραγούδια της και πριν προλάβω να βάλω ένα άλλο, στο μεταξύ ακούστηκε το ραδιόφωνο.

Ο σταθμός είχε την Edith Piaf

http://www.youtube.com/watch?v=pp-wmEKWLSo

Je ne veux pas travailler

Je ne veux pas déjeuner 

Je veux seulement oublier 

Et puis je fume 

Je ne suis pas fière de çaVie qui veut me tuer

C'est magnifique

Être sympathique

Mais je ne le connais jamais 

Και έτσι ειρωνεία της τύχης μου, 

με το je ne veux pas travailler έφθασα στο γραφείο μου pour travailler......