Ψυχή πληγωμένη ή ψυχή νεκρή?

Είναι στην φύση του να είναι κυνηγός,

έτσι ήταν και ο πατέρας της, έλλειπε από το σπίτι συχνά για ταξίδια, εμπορικός αντιπρόσωπος γαρ, και όπως ήταν και ομορφάντρας όλο και κάποια γυναικεία συντροφιά έβρισκε για να περάσει τα βράδυα του άλλοτε στην Κοζάνη άλλοτε στην Λαμία ή ακόμη και στην Αλεξανδρούπολη.

Η μάνα της το ήξερε - το φανταζότανε... δεν ξέρω, πάντως κουβέντα δεν έλεγε, αφού γυρνούσε σπίτι σε αυτήν όταν τελείωναν οι δουλειές του, της ήταν "αρκετό".

"αρκετό".

Είναι στην φύση του να είναι κυνηγός έλεγε η μάνα της.

Τιτι σημαίνει " αρκετός" για μια γυναίκα?

Το να ξέρει ότι ο άντρας της κάποια άλλη γυναίκα αγκάλιαζε, φιλούσε, χάιδευε και όλο και κάποια γλυκόλογα έλεγε και σε αυτήν. 

Είναι στην φύση του? Είναι κυνηγός?

Ψυχή πληγωμένη ή ψυχή νεκρή?

Αυτά σκεφτότανε η Κατερίνα και ζαλισμένη από τις σκέψεις προχώρησε ακόμη πιο πέρα αφήνοντας πίσω της την αμμουδιά και έφθασε στα βράχια.

Ο Πέτρος γύρισε πίσω απο ένα συνέδριο, της έφερε μάλιστα και δώρο αλλά κάτι - κάπου υπήρχε μια αλλαγή.

Διαφορετικά την φίλησε, διαφορετικά την έσφιξε στην αγκαλιά του και ακόμη πιο διαφορετικός ήταν στο κρεβάτι τους, πιο επιθετικός, πιο απαιτητικός.

Ηταν φανερό ότι αναζητούσε κάτι διαφορετικό.

Ψέλλισε κάτι κοινοτυπίες, προσποιήθηκε αισθήματα και συναισθήματα και όλα αυτά με μπερδεμένες τις σκέψεις και το μυαλό να τρέχει σε μονοπάτια επικινδυνα, 

δηλητήριο η σκέψη.

Κάτι έχει αλλάξει,

Υπομονή θα φανεί?

Εχω την δύναμη να το συζητήσω?

Είμαι έτοιμη για την απάντηση που πιθανόν να πάρω?

Μήπως να κάνω ότι και μάνα μου?

Σκέψεις και σενάρια την βασάνισαν.

Σταμάτησε να περπατά, 

τα βράχια γλυστρούσαν, τα παπούτσια δεν βοηθούσαν.

Κινδυνεύω να πέσω κάτω  - κινδυνεύω να πνιγώ ή να πληγωθώ απο μία πιθανή πτώση.

Τι να κάνω σκέφτηκε?

Να προχωρήσω - να περάσω τα βράχια ελπίζοντας απο πίσω να έχει πάλι αμμουδιά?

ή μήπως να γυρίσω πίσω στην αμμουδιά που ήδη ξέρω?