ΤΙΜΕΣ

Τι γίνεται?
Έχουμε χάσει την αίσθηση της πραγματικής τιμής ενός προϊόντος.
Υπάρχει μία ανισορροπία την οποία και συνηθίσαμε και δεν μας προξενεί πλέον το ενδιαφέρον.

Δεν μπορεί να αγοράζουμε ένα καλσόν 4 – 5 ευρώ (και συνήθως είναι μιας χρήσης διότι χαλάει αμέσως) και από την άλλη με 5 ευρώ μία νοικοκυρά μπορεί να αγοράσει 5-10 πακέτα μακαρόνια (εξαρτάται από την μάρκα των μακαρονιών) για να ταΐσει την οικογένειά της για 5-10 μέρες.

Δεν μπορεί να αγοράζουμε ένα σάντουιτς ή χάμπουργκερ 2,5 ευρώ που το ρημάδι έχει και ψωμί και κρεατάκι και από την άλλη να δίνουμε 4,5 ευρώ για έναν καφέ που κοστίζει μόνο 70 λεπτά. Και μην μου πείτε την συνήθη δικαιολογία των μαγαζιών ότι φταίνε τα ενοίκια. Ενοίκιο πληρώνει και το σαντουιτσάδικο όχι μόνο η καφετερία ή το καφενείο.

Ένα λεξικό ξένης γλώσσας κοστίζει 15 ευρώ και ένα σπιράλ τετράδιο κοστίζει 5 ευρώ. Η διαφορά υποθέτω είναι το μελάνι? ή ο κόπος του συγγραφέα/ εκδότη του λεξικού?

Κάπου έχουμε χαθεί και δυστυχώς συνεχίζουμε να καταναλώνουμε χωρίς να το σκεφθούμε.
Ακούσαμε για το έλλειμμα της Ελληνικής Οικονομίας, τα προβλήματα με το ΔΝΤ, τις απολύσεις, τις μειώσεις μισθών και την επερχόμενη φτώχια, κάποιους μας άγγιξαν όλα αυτά ήδη κάποιους όχι, γεγονός είναι ότι όλοι μας αποφασίσαμε να «συμμαζευτούμε» και να προσέχουμε τα έξοδά μας.
Τι καταφέραμε?
Να σταματήσουμε να αγοράζουμε όλα μας τα ρούχα να είναι επώνυμα και όταν ακούμε ότι ένα μαγαζί κλείνει ή κάνει εκπτώσεις τρέχουμε να πάρουμε από εκεί κάτι - άσχετα αν δεν το έχουμε ανάγκη τώρα. Έχω ήδη 2 μπουφάν αλλά αφού το …. μαγαζί κάνει εκπτώσεις ας πάρω ακόμη ένα.

Έχω ακούσει και άλλα,
αγόρασα από την λαϊκή ένα τζην παντελόνι 10 ευρώ μούρλια και μια τσαντούλα άλλα 10 ευρώ και βολεύτηκα, και έτσι εξοικονόμησα χρήματα και τα Χριστούγεννα θα πάμε οικογενειακώς στην Βιέννη….

Θέλετε και άλλα?
Αποφασίσαμε να «κόψουμε» τις ταβέρνες και τις εξόδους για εμάς, βάλαμε Nova στο σπίτι- παραγγέλνουμε και μία πίτσα και βλέπουμε ταινίες τα Σαββατοκύριακα…..

Συμπέρασμα, έχουμε μάθει να ξοδεύουμε λεφτά και αυτό δεν ξεπερνιέται έτσι εύκολα, ακόμη και τώρα ξοδεύουμε αλλά έχουμε κάνει ανακατανομή των δαπανών, από αλλού τα «κόψαμε» αλλού τα δίνουμε.
Ένα όμως είναι σίγουρο ότι τα δίνουμε και μετά λέμε ότι δεν περισσεύουν για αποταμίευση.

Πώς να περισσέψουν? το βλαστάρι ζητάει να πάει και σε άλλη δραστηριότητα, το computer στο σπίτι μας είναι παλιό και πρέπει να πάρουμε νέο, η μόδα προστάζει καφέ χρώμα φέτος άρα ας αφήσουμε στην άκρη την περσινή τσάντα και θα πάρουμε μια καινούργια….

Καινούργια μυαλά πρέπει να αγοράσουμε, να δούμε τα πράγματα όπως είναι στην πραγματική τους διάσταση και να μην επιτρέπουμε να μας ξεμυαλίζουν ούτε με υποσχέσεις για τέλειο πλύσιμο των ρούχων με το Χ απορρυπαντικό που κοστίζει όσο το φαγητό μιας οικογένειας για 3-5 μέρες, ούτε με προσφορές εικονικές ή μη προϊόντων που δεν έχουμε ανάγκη.

Αυτό που έχουμε ανάγκη είναι να «διαβάζουμε» τις τιμές και να αντιστοιχούμε σε αυτές την ωφέλεια ή την χρήση των προϊόντων που αγοράζουμε.