Καθε χρονο τετοια μερα

Ειναι σημαδιακο, γραφω καθε χρονο εδω, στις αργιες, τοτε που χαλαρωνει το πνευμα, που ξυπναω νωρις το πρωι και δεν εχω τρεξιματα, δεν θα μαγειρεψω, δεν θα καθαρισω δεν θα αυτο δεν θα εκεινο... Αν και τωρα τελευταια μπορω να πω οτι εχω κανει προοδους, κλεινω την πορτα του δωματιου του γυιου μου και δεν το βλεπω αναστατο και δεν το συμμαζευω, αδικος κοπος συν το οτι μου γκρινιαζει.

Καθομαι λοιπον μπροστα στην οθονη, και αφου εδωσα το πρωινο παρον στο facebook οχι μοιραζοντας καλημερες δεξια και αριστερα αυτο το βρισκω πολυ φτιαχτο, αλλα καραδοκωντας σαν σπιουνος να παρω πληροφοριες απο την ζωη των αλλλων, ειτε ανουσιες " καθαριζω φασολακια" ειτε βερετες "πινω καφε στην καφετερια" ειτε ζουμερες " αγορι μου σε αγαπω" εδω σιγουρα επεσε δαχτυλιδι η τελος παντων κατι χρυσαφικο για δωρο, αλλιως εγω η πουριτανη δεν μπορω να φανταστω γιατι κανει τετοιες δηλωσεις, εκτος αν θελει να μπει στην μυτη της φιλης της που ειναι σολο ή εχει προβληματα με τον γκομενο/ συζυγο και ετςι θα δειξει ποσο τυχερη ειναι αυτη

Anyway οπως λενε και οι Αγγλοι, τελειωσαμε με αυτο, παω στις εφημεριδες, αχ αυτες οι ιντερνετικες εφημεριδες ακουραστες στο να μοιραζουν απαισιοδοξια
Τι φορους εχετε Ακομη να πληρωσετε πριν βγει ο χρονος
Ποσο θα κοπουν οι συνταξεις και τα επικουρικα
Ποιοι την πατανε και δεν θα βγουν στην συνταξη ( αυτο ειδικα δεν το διαβαζω καθολου, ειμαι μεσα σε αυτους τους δολιους που θα δουλεψουν 42-45 χρονια για να βγουν στην συνταξη απλα γιατι καναμε το λαθος και ξεκινησαμε δουλεια νωρις, απλα γιατι καναμε και δευτερο λαθος δουλευαμε ακομη και οταν ημασταν φοιτητες, ετσι ουτε τα τζην μου ελοιωσα στα γρασιδια του πανεπιστημιου, ουτε στα ταβερνακια ξημερωνα, και τωρα πρεπει να πληρωσω που δεν εκανα οτι επρεπε να κανω στην ωρα του

Και μετα τις εφημεριδες, κοιταζω και ενα περιοδικο μοδας, ειναι το μπορντω στην μοδα φετος, πρεπει να αγορασω τετοιο κραγιον και οζα τουλαχιστον και περιμενοντας δυο βδομαδες θα αρχισουν οι εκπτωσεις και θα παρω και μπορντω ρουχα και παπουτσια, προς το παρον all time classic μαυρο

Γιατι μου θυμωνεις που γραφω ξενικα? καποιες λεξεις και εκφρασεις εινΑι ξενικες και ετσι πρεπει να μεινουν δεν γινεται να μου λες μπλογκ, φειςμπουκ και λινκντιν μπουρδουκλωνεται το ματι για να ξεχωρισει συμφωνα και φωνηεντα δεν σε πειθω? τοτε βαλτα μαζι μου, αλλος ενας στην ουρα για να εχω να " μαλλωνω"

Χθες βραδυ μιλωντας με μια " πρωτη φορα αριστερα" της ειπα
Αυτη η πρωτη φορα αριστερα με εσπρωξε στο " πρωτη φορα δεξια" και εφτασα στην ηλικια μου να παω να ψηφισω δεξια. Τριζουν τα κοκκαλα του δημοκρατη πατερα μου αλλα μπαμπακα μου θελω νανφυγει ο Αλεξης που νοιωθω οτι με βιασε ψηχη τε και σωματι ( εξ ου και το λουμπαγκο μου γρια γυναικα να οδηγω δυο ωρες την μερα και να δουλευω αλλες 9-10 για να ειμαι κεσα στο γκρουπ των λιγων τυχερων που εχουν δουλεια, αλλα και αυτων που ο Αλεξης γραφει στα.... Γιατι ειμαι τοι ιδιωτικου τομεα)
Και ο Αλεξης ζωη να εχει αλλα μακρυα απο εδω σε παρακαλω, μοιραζει απο τις δικες μου σαρκες σε υπαλληλους βουλης, καθαριστριες, ερτ τουτο και κεινο και τωρα θα δωσει λεει αυξησεις σε δημοσιους υπαλληλους, τι να σου παλληκαρι, ασχημο πολιτικο τελος θα εχεις να μου το θυμηθεις.

Και τωρα ανοιξα την τηλεοραση, τι ωραια που μαλλωνουν για το αν το προβλεψε ο αγιος παισιος πρωτος ή ο οργουελ ή η μαρικα η μεντιουμ,
Αλλαζω καναλι εδω κατι πιο χαλαρο, παρτε υαλουρονικο και θα φαινεστε θεες ασε που θα φυγουν ολα τα λουμπαγκα
Επομενο καναλι ο παπους να λεει ζεσταθηκε το κοκαλακι μου για υο θερμενομενο υποστρωμμα, να θυμηθω να το παρω για την μανουλα μου που οσο κατεβαινει η συνταξη της τοσο κατεβαινει και ο θερμοστατης του καλοριφερ, αχ Αλεξη
Φτασαμε στα σοβαρα καναλια με ευαισθησιες, 5.000 προσφυγες ηλθαν την μερα των χριστουγεννων και τους υποδεχθηκαμε με τσουρεκια, μελομακαρονα και την Σαραντον να τους αγκαλιαζει. Και μολις γυρισουν την πλατη οι καμερες να και αν ειναι συριοι, να και αν ειναι αφγανοι ή μαροκινοι οο καλος μυλος ολα τα αλεθει, θα τους τσουβαλιασουν και στην Αθηνα, και μετα θα μυξοκλαιμε στα παραθυρα που οι αλλοι λαοι υψωνουν φραχτες, μα βρε μαλ.... Για εμας ειναι οι φρακτες οχι για του μαροκινους, εμεις ειμαστε ηδη persona non grata.
Ας μην συνεχισω θα με πουνε ρατσιστρια. Ειμαι ομως, γαιτ διαφωνω καθετως στην δυνατοτητα τεκνοθεσιας στα ομοφυλα ζευγαρια. Καλο το συμφωνο συμβιωσης, αυτο ναι ρυθμιζει τα οικονομικα και κληρονομικα τους οκ, αλλα τεκνοθεσια? δηλαδη παιρνουν ενα τεκνο και το τοποθετουν μεσα στο σπιτι τους, σαν ενα μπιμπελο? με ποιο δικαιωμα σε ενα παιδι που δεν εχει κανει λαθος η φυση και ειναι στρειτ του δειχνεις πως ζουν δυο αντρες ή δυο γυναικες μαζι? η αναπαραγωγη στην φυση ερχεται απο την ετεροφυλλια και οχι μονο στους ανθρωπους αλλα σε ολα τα θηλαστικα, ισως και στα φυτα δεν ειμαι σιγουρη δεν ξερω. Αστο να παει και αυτο, παλι ρατσιστρια βγηκα Μα τετοια χρονιαρα μερα δεν ηθελα να βεβηλωσω το facebook γκρινιαζοντας και ετσι θυμηθηκα το blog για να ξεχαρμανιασω που λενε Καλη χρονια σε ολους και ευχομαι να μην με ακουσετε ξανα εδω τιγκα στην γκρινια

εδω γκρίνια

και μου λέει το Μαράκι
Αφού δεν μπορείς να γκρινιάζεις στο  facebook για να μην χαλάσεις τις καρδιές των φίλων σου, γιατι δεν γραφεις στο blog σου? να "ξεχαρμανιάσεις" εκεί
Δίκιο έχει,
τα γράφω και βγάζω το άχτι μου, και όσοι δεν τους αρεσουν αυτά που γραφω απλα δεν ερχονται εδώ.
Και εκει που το ανοιξα με τα χιλια βασανα γιατι ξεχασα ακομη και τους κωδικους, διαβαζω αυτά που κατα καιρους εγραψα.

Τίποτα δεν άλλαξε απο τότε μεχρι τώρα,
άρα μπορώ να συνεχίσω την γκρίνια μου,
Καλημέρα σας

Ψυχή πληγωμένη ή ψυχή νεκρή?

Είναι στην φύση του να είναι κυνηγός,

έτσι ήταν και ο πατέρας της, έλλειπε από το σπίτι συχνά για ταξίδια, εμπορικός αντιπρόσωπος γαρ, και όπως ήταν και ομορφάντρας όλο και κάποια γυναικεία συντροφιά έβρισκε για να περάσει τα βράδυα του άλλοτε στην Κοζάνη άλλοτε στην Λαμία ή ακόμη και στην Αλεξανδρούπολη.

Η μάνα της το ήξερε - το φανταζότανε... δεν ξέρω, πάντως κουβέντα δεν έλεγε, αφού γυρνούσε σπίτι σε αυτήν όταν τελείωναν οι δουλειές του, της ήταν "αρκετό".

"αρκετό".

Είναι στην φύση του να είναι κυνηγός έλεγε η μάνα της.

Τιτι σημαίνει " αρκετός" για μια γυναίκα?

Το να ξέρει ότι ο άντρας της κάποια άλλη γυναίκα αγκάλιαζε, φιλούσε, χάιδευε και όλο και κάποια γλυκόλογα έλεγε και σε αυτήν. 

Είναι στην φύση του? Είναι κυνηγός?

Ψυχή πληγωμένη ή ψυχή νεκρή?

Αυτά σκεφτότανε η Κατερίνα και ζαλισμένη από τις σκέψεις προχώρησε ακόμη πιο πέρα αφήνοντας πίσω της την αμμουδιά και έφθασε στα βράχια.

Ο Πέτρος γύρισε πίσω απο ένα συνέδριο, της έφερε μάλιστα και δώρο αλλά κάτι - κάπου υπήρχε μια αλλαγή.

Διαφορετικά την φίλησε, διαφορετικά την έσφιξε στην αγκαλιά του και ακόμη πιο διαφορετικός ήταν στο κρεβάτι τους, πιο επιθετικός, πιο απαιτητικός.

Ηταν φανερό ότι αναζητούσε κάτι διαφορετικό.

Ψέλλισε κάτι κοινοτυπίες, προσποιήθηκε αισθήματα και συναισθήματα και όλα αυτά με μπερδεμένες τις σκέψεις και το μυαλό να τρέχει σε μονοπάτια επικινδυνα, 

δηλητήριο η σκέψη.

Κάτι έχει αλλάξει,

Υπομονή θα φανεί?

Εχω την δύναμη να το συζητήσω?

Είμαι έτοιμη για την απάντηση που πιθανόν να πάρω?

Μήπως να κάνω ότι και μάνα μου?

Σκέψεις και σενάρια την βασάνισαν.

Σταμάτησε να περπατά, 

τα βράχια γλυστρούσαν, τα παπούτσια δεν βοηθούσαν.

Κινδυνεύω να πέσω κάτω  - κινδυνεύω να πνιγώ ή να πληγωθώ απο μία πιθανή πτώση.

Τι να κάνω σκέφτηκε?

Να προχωρήσω - να περάσω τα βράχια ελπίζοντας απο πίσω να έχει πάλι αμμουδιά?

ή μήπως να γυρίσω πίσω στην αμμουδιά που ήδη ξέρω?

γράφουμε παθητικά την ιστορία αυτού που έμεινε από την Ελλάδα

είχα καιρό πολύ να γράψω, συνειδητή αποχή,

έπρεπε να μαζέψω τις σκέψεις μου- όχι ότι αυτό θα με βοηθήσει, άγομαι και φέρομαι και το επιτρέπω!!

 Παθητικά κάθομαι μπροστά στην τηλεόραση και μαθαίνω κάθε μέρα ένα νέο όνομα κάποιου φωτισμένου σωτήρα της χώρας μας, βλέπω τους εν εφεδρεία ξένους αρχηγούς κρατών άλλους να μας λυπούνται και να λένε "σώστε την Ελλάδα" και άλλους να μετανιώνουν που μας "δέχθηκαν στην αγκαλιά τους πριν χρόνια", βλέπω πολιτικάντηδες να ασχολούνται με τις εκλογές που θα γίνουν και πασχίζουν να διασφαλίσουν την εκλογή τους, βλέπω συνδικαλιστές γνωστών συντεχνιών στους δρόμους να αγωνίζονται για "το καλό μου", βλέπω άλλους πολιτικάντηδες που ονειρεύονται τον Στάλιν και τον σοσιαλισμό στην βάση, όλους τους βλέπω.

Εμένα όμως δεν με βλέπει κανένας, δεν με λογαριάζει κανένας. Υπάρχω για να δουλεύω και να πληρώνω τους φόρους, τις έκτακτες εισφορές, τα τέλη και ότι άλλο σκαρφιστούν.

Και με λένε και τυχερή γιατί έχω δουλειά ακόμη, για φαντάσου!!

Τώρα εδώ που τα λέμε είμαι τυχερή διότι ακόμη στην οικογένειά μου δεν επαληθεύθηκε η υπόσχεση του πρώην πρωθυπουργού μας για έναν εργαζόμενο ανά οικογένεια!!

Τελικά μου πήρε πολλά χρόνια αλλά επιτέλους το κατάλαβα από πού βγαίνει το «Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει», γιατί είμαστε τόσο ανεκτικοί που ακόμη και όταν μας φτύνουν εμείς ψάχνουμε να βρούμε δικαιολογία και δεν είναι θέμα παιδείας αυτό, είναι θέμα βλακείας που την κουβαλάμε από αρχής αυτού του έθνους.

Ιστορικά έχουμε αποδείξει ότι είμαστε πτωχοί τω πνεύματι, αρνιά που ψάχνουν κάθε φορά να βρούνε έναν αρχηγό να τους καθοδηγήσει, γιατί αρκούμαστε στο να συζητάμε με τους φίλους μας για την κατάντια μας και όλα αυτά καθισμένοι στον καναπέ μας και πίνοντας τον καφέ ή το τσίπουρο ή το ουίσκι που ξέμεινε στο ντουλάπι.

Σπάνια κάνουμε αυτοκριτική για το πώς επιτρέψαμε να μας καταντήσουν δακτυλοδεικτούμενους στην Ευρώπη και διάσημους σε όλον τον πλανήτη, πως επιτρέψαμε να μας θεωρούν έθνος τεμπέληδων και φοροφυγάδων.

Και τα χειρότερα δεν έφθασαν ακόμη, η παρτίδα του πόκερ ακόμη είναι ανοικτή, εμείς όμως δεν είμαστε παίκτες, το στοίχημα είμαστε, όποιος και να κερδίσει ευρώ ή δραχμή, άτακτη ή τακτική πτώχευση εμείς είμαστε απλά νούμερα σε ένα κομπιουτεράκι.

Δεν παράγουμε ιδέες, δεν παράγουμε πολιτισμό όπως δεν παράγουμε και προϊόντα,  καταναλώνουμε αυτά που εισάγουμε, καταναλώνουμε τις ιδέες και τον πολιτισμό που μας σερβίρουν.

Σήμερα με ξύπνησε αυτή η εικόνα,

Αύριο μπορεί και πάλι να «κοιμηθώ»  και να περιμένω λύσεις από άλλους.

Δεν είμαι αρχηγός, αρνί είμαι και εγώ.

ΕΙΜΑΙ ΠΕΡΗΦΑΝΗ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΕΛΛΗΝΙΔΑ

Είμαι περήφανη που είμαι Ελληνίδα και απαιτώ να έχω τον σεβασμό όλων.

Δεν μου αρέσει να με αντιμετωπίζουν σαν απόβρασμα της παγκόσμιας κοινωνίας, σαν έναν κηφήνα, σαν ένα λαμόγιο.

Ταξιδεύω συχνά, έχω επισκεφθεί πολλές  πόλεις αυτού του πλανήτη και πάντοτε ένοιωθα ασφαλής που είχα Ελληνικό διαβατήριο, με αυτό και οι δυτικοί και οι άραβες και οι ασιάτες μας δέχονταν ή μας καλοδέχονταν. Έλεγα είμαι Ελληνίδα και ένοιωθα να με σέβονται. Από την Ιαπωνία που μας γνωρίζουν όχι μόνο για τον Παρθενώνα και του εθνικού τους ύμνου, αλλά και από την νεώτερη Ελλάδα τόπο που τον λατρεύουν και θέλουν να έρχονται για διακοπές, έως και την Νότιο Αμερική. Ακόμη και οι σνομπ Ευρωπαίοι μας θεωρούσαν τα μικρά τους ίσως φτωχά αδέλφια.

Και τώρα φθάσαμε να είμαστε στην Αραπιά και να μας ρωτάνε πόσο σοβαρά είναι τα προβλήματα στην χώρα μας και να μας εκφράζουν την συμπάθειά τους, στην Ευρώπη που μόλις πεις ή αντιληφθούν ότι είσαι Έλληνας σφίγγουν τα χείλη, οι πιο ευγενικοί σε αντιμετωπίζουν με καχυποψία (που τα βρήκες τα λεφτά και ταξιδεύεις ρε Έλληνα) και οι πιο αναιδείς σου επιτίθενται λέγοντας μέχρι πότε θα σε ταΐζω μάγκα μου, ώρα να δουλέψεις…)

Ακόμη και στα αεροπλάνα επάνω σου φέρονται διαφορετικά οι συνοδοί, στα πλαίσια της ευγένειας που απαιτεί το επάγγελμά τους αλλά φαίνονται ότι το προσπαθούν και δεν τους βγαίνει.

Αρκετά. Έως εδώ.

Απαιτώ πίσω την χαμένη περηφάνια μου, αυτοί που μου στερήσατε κυρίες και κύριοι κυβερνήτες πολιτευτές, βολευτές, δημοσιογράφοι και παράγοντες.

Δεν μπορεί να με τσουβαλιάζουν μαζί με τα λαμόγια των ΔΕΚΟ.

Εργάζομαι από 15 χρονών – ξεκίνησα τα καλοκαίρια στις διακοπές των σχολείων όταν εσείς ήσασταν στα νησιά και εγώ όρθια πάνω στις τακούνες μου πουλούσα φορέματα  σε μαγαζί του κέντρου, δούλευα όταν ήμουν στο Πανεπιστήμιο γιατί δεν είχαν φράγκα να μου δώσουν οι γονείς μου για να την περνάω  ζάχαρη την φοιτητική ζωή και εξακολουθώ να δουλεύω

Είμαι 49 ετών και ήδη εργάζομαι 29 συνεχόμενα χρόνια – χωρίς να προσθέτω εκείνα τα καλοκαίρια της εφηβείας που ψηνόμουν μέσα στην ζέστη  και έλεγα σου κάνει μία μέση τέλεια το φορεματάκι, πάρτο καλέ κυρία.

Θυμάμαι πάντα τον εαυτό μου να δουλεύει, ούτε μία μέρα σταματημό. Και θα συνεχίσω να δουλεύω δεν ξέρω μέχρι πότε γιατί δεν μπορώ  να βγω στην σύνταξη κατά πως φαίνεται ούτε στα 35 χρόνια δουλειάς άσχετα αν έχω ανήλικα παιδιά που μεγάλωσαν χωρίς εμένα και μεγαλώνουν χωρίς εμένα γιατί δουλεύω πάνω από 40 ώρες  την εβδομάδα προσπαθώντας να κρατήσω την δουλειά μου.

Δεν δουλεύω για χόμπι, δουλεύω για τα λεφτά

·        Δεν έγινα υπάλληλος του Δήμου και έτσι δεν δουλεύω 30 ώρες μόνον

·        Δεν έγινα δάσκαλος ή καθηγητής για να δουλεύω 16 ώρες περίπου

·        Δεν έγινα υπάλληλος ΙΚΑ ώστε να δουλεύω 7,5 ώρες την ημέρα και οι 2 από αυτές να μου πληρώνονται υπερωρία

·        Δεν έγινα υπάλληλος ΕΛΠΕ ώστε να μου πληρώνουν τις ετήσιες διακοπές μου, εγώ τελευταία φορά που πήγα διακοπές ήταν πριν από 3 χρόνια- ακόμη κοιτάζουν εκείνες τις φωτογραφίες τα παιδιά μου.

·        Δεν έγινα υπάλληλος βουλής ή βουλευτή για να παίρνω 16-18 μισθούς τον χρόνο

·        Δεν έγινα πιλότος της Ολυμπιακής ώστε μόλις αυτή έκλεισε να κάθομαι σπίτι μου και να πληρώνομαι γιατί δεν έχουν τι να με κάνουν, εμένα το αφεντικό μου αν πουλήσει την εταιρεία απλά θα με στείλει σπίτι μου το πολύ μια εφάπαξ αποζημίωση  και τελείωσαν.

Άσε καλύτερα να σταματήσω να απαριθμώ τι δεν έγινα γιατί είναι ατελείωτος ο κατάλογος…

Τι  έγινα? Με περηφάνια θα το πω

Ένας αξιόπιστος εργαζόμενος, που δουλεύει σκληρά, που δηλώνει στην εφορία το εισόδημά του, πληρώνει τους φόρους τους, δεν χρωστάω σε κανέναν γιατί ποτέ δεν πήρα δάνειο για να πάω διακοπές ή για να πάω στην Βουλγαρία για χιόνια τα Χριστούγεννα, γιατί σαν  μαλ… ψώνιζα από Ελληνικά σουπερμάρκετ και όχι από ξένες εκπτωτικές αλυσίδες – αλλά έτσι δεν πλούτισα μόνο τον Μασούτη και τον κάθε Μασούτη αλλά και τις πολυεθνικές των οποίων τα προϊόντα μονοπωλούν την αγορά .

Μία μάνα που μεγάλωσα δύο παιδιά και ουδέποτε αυτά τα 14 χρόνια πήρα έστω και τιμητικά μία απόδειξη από την παιδίατρό μου ασχέτως αν με τα χρήματα που της έδωσα αυτή μέσα στα χρόνια αυτά έκανε μία βίλα σε ακριβό προάστιο της πόλης και μία άλλη στην Χαλκιδική  αυτά ξέρω τουλάχιστον, ίσως είναι και άλλα, αλλά ξέρω επίσης ότι δηλώνει στην εφορία το 1/3 του δικού μου εισοδήματος, βλέπεις στην περίπτωσή της όλα αυτά γίνανε με μαύρα λεφτά και φιλίες και κολλητούς από πολεοδομία έως και μπετατζήδες.

Και συνεχίζω με την αξιοπρέπεια…

Δεν πήρα ποτέ αναρρωτική άδεια, δεν πήρα ποτέ κανένα επίδομα από το ΙΚΑ, δεν πήρα εισιτήρια θεάτρου, κινηματογράφου, κουπόνια για βιβλία, κουπόνια κοινωνικού τουρισμού…. Τίποτα απολύτως…

Γιατί? Γιατί δεν προλαβαίνω να σταθώ στις ουρές επειδή δουλεύω, γιατί δεν είμαι μέσα στα κόλπα για να ξέρω πότε να είναι η σειρά μου, γιατί έχω λέει μεγάλο μισθό… και έτσι μόνο οι μετανάστες ή οι γιατροί ή οι δικηγόροι ή οι ελεύθεροι επαγγελματίες έχουν 10.000 ευρώ εισόδημα τον χρόνο και τα δικαιούνται, εγώ που δουλεύω 29 χρόνια και πληρώνω τις εισφορές μου όχι..

Οπότε εσύ δημοσιογράφε της BILD αφού δεν με ξέρεις, με ποιο δικαίωμα έρχεσαι και με τσουβαλιάζεις με τους άλλους. Το μόνο δίκιο που σου δίνω ότι εγώ ο μαλ… ακόμα δεν πήρα φόρα και δεν άρχισα να φτύνω αυτούς τους άλλους που οχυρώθηκαν πίσω από τα συμφέροντα τους και τις επαγγελματικές τους κατακτήσεις και δεν κάνουν βήμα πίσω, γιατί ο εγώ μαλ.. δεν το συνειδητοποίησα ακόμη ότι

ΕΓΩ ΕΧΩ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΑΦΟΥ ΕΓΩ ΠΛΗΡΩΝΩ

Εξουσιοδότησα με την ψήφο μου την κάθε κυβέρνηση να λειτουργεί σαν προσωπάρχης της χώρας μου και να χειρίζεται τους δημόσιους υπαλλήλους  και τους υπαλλήλους  των Δεκο. Και αυτοί με έγραψαν εμένα εκεί που πιάνει η μελάνη και άρχισαν την προσωπική πολιτική και έκαναν το κράτος δικό τους βιλαέτι και εμένα με πέταξαν στο καναβάτσο.

Ουδείς ενδιαφέρεται για μένα πλέον, ούτε οι κυβερνήτες ούτε οι αντιπολιτευόμενοι, ούτε τα κανάλια που είναι εξίσου πουλημένα στις διάφορες μορφές της εξουσίας…

Όταν μιλάνε για απολύσεις στο δημόσιο όλοι τρέμουν και φωνασκούν

Όταν μιλάνε για τον δείκτη  ανεργίας του ιδιωτικού τομέα απλά είναι ένα ποσοστό τι 10 τι 15 και τι 20% who cares…. Whatever

Ή κοντολογίς, μακριά από τον κ… και ας είναι και ….

Αρκετά, είμαι και εγώ αγανακτισμένη αλλά δεν πρόκειται να κατέβω στις πλατείες με τους άλλους γιατί δεν θέλω πλέον να ακολουθήσω κανέναν αρχηγίσκο από αυτούς που εκκολάπτονται εκεί, αλλά ούτε και εγώ θέλω να γίνω αρχηγός.

Είμαι μόνη μου το ξέρω αλλά τουλάχιστον τα έχω βρει με τον εαυτό μου, είναι πολύ σημαντικό που συνειδητοποίησα τα λάθη που έχω κάνει στην ζωή μου, αναλαμβάνω τις ευθύνες μου αλλά και δηλώνων ότι δεν επιτρέψω σε κανέναν να με τσουβαλιάσει και να μου φερθεί σαν να είμαι κηφήνας ή ζητιάνος.

Νοιώθω περήφανη που είμαι Ελληνίδα και απαιτώ σεβασμό.

ΨΕΚΑΣΜΕΝΟΙ

Δεν θέλω και πολύ για να σαλτάρω, ακραίες ισορροπίες στην ζωή μου.

Χθες το βράδυ στην τηλεόραση ένας από τους  πρώην υπουργούς ο  Αλέκος Παπαδόπουλος απλά μας είπε ότι είμαστε χαμένοι, δεν υπάρχει σωτηρία για την χώρα, δεν υπάρχει λύση στο πρόβλημα πλέον και η Εθνική κυριαρχία δεν είναι πλέον ένα κιτρινισμένο παλιό χαρτί στο Υποθηκοφυλακείο αλλά κάτι σαν λαχείο που το βγάλανε στην πιάτσα και το πουλάνε, όποιος το αγοράσει και δώσει τα φράγκα παίρνει σε αντάλλαγμα ένα νησάκι….  Όσο για μένα και για σένα? Εμάς δεν θα μας αγοράσει κανείς, όχι γιατί γεράσαμε ή γιατί δεν τους αρέσει η φάτσα μας, αλλά γιατί είμαστε  « μολυσμένοι»,  έχουμε αποκτήσει χούγια και αντιλήψεις  που κάθε άλλο παρά μας τιμούν.

Το πρωί στο ραδιόφωνο ακούω ότι στον δήμο Θεσσαλονίκης  προσλήφθηκαν 135 άτομα στην καθαριότητα (μέσω  ΑΣΕΠ!!) αλλά εργάζονται μόνο 31 διότι όλοι οι άλλοι δήλωσαν ότι πονάει η μέση τους, το πόδι τους, ο απαυτός τους…..  και δεν μπορούν να εργασθούν στην καθαριότητα.  Και εκεί που αναθέτει ο δήμος σε ιδιώτες να καθαρίσει η βρωμερή Θεσσαλονίκη - αυτοί που πονάει το πόδι και η μέση τους  ξαφνικά γίνονται καλά και βγαίνουν στους δρόμους να εμποδίσουν τους ιδιώτες καθαριστές…

Χαμένοι από χέρι είμαστε, τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει σε αυτόν τον τόπο, ήλθε η νέα κυβέρνηση επαγγέλθηκε ένα σωρό αλλαγές, άλλες οδυνηρές άλλες απαραίτητες, έβγαλε νόμους- τους άλλαξε στην πορεία γιατί έτσι το ζήτησαν οι συντεχνίες και οι συνδικαλιστές, τα κλειστά επαγγέλματα όχι μόνο δεν άνοιξαν αλλά με αυτά που ακούω για τους καθαριστές του δήμου Θεσσαλονίκης μάλλον και νέα κλειστά επαγγέλματα θα δημιουργηθούν.

Νέο, breaking news στην Τηλεόραση !!!
Βρέθηκε λέει γιατρός στο Ιπποκράτειο νοσοκομείο Θεσσαλονίκης που πήρε φακελάκι 500 ευρώ και θα ασκηθεί δίωξη εναντίον του. 
Φυσικά και πρέπει να ασκηθεί δίωξη,  γιατί χαλούσε την πιάτσα...
Το νέο δεν είναι ότι πήρε φακελάκι, το νέο είναι πόσο χαμηλά έριξε την ταρίφα, την στιγμή που οι άλλοι γιατροί ζητάνε 1.000 και 2.000 και 3.000 ευρώ.....

Α!!! και το ανάλγητο, 72 χρονών γιαγιά- αφού περίμενε 8 μήνες για το ραντεβού της στο νοσοκομείο να κάνει εγχείρηση καταρράκτη, επιτέλους έφθασε η πολυπόθητη μέρα, πήγε εκεί την βάλανε 8 το πρωί στον προθάλαμο  χειρουργείου , αλλά επειδή δεν είχε δικό της γιατρό μέχρι τις 1 το μεσημέρι δεν την πήρε κανείς να της κάνει την επέμβαση και στις  1μμ λίγο πριν κλείσει το μαγαζί και αφού την είχανε εκεί ξεχασμένη, της είπανε ότι το χειρουργείο έκλεισε για σήμερα και δεν περίσσεψαν φακοί για να της βάλουν και να πάει σπίτι της….  Πλην όμως τα γαϊδούρια  συνέχισαν, της  ζήτησαν και  37 ευρώ διότι απασχόλησε λέει το χειρουργείο,  δηλαδή την καρέκλα που καθόταν τόσες ώρες!!!

Και εσύ πιστεύεις Μανώλη μου, φιλοπασοκτσή ότι αυτή η κυβέρνηση θα φέρει την τάξη και τον νόμο γιατί η προηγούμενη τα έκανε μπάχαλο??

Μα και να ήθελαν (γιατί για αρκετούς από αυτούς αμφιβάλλω) δεν μπορούν, διότι δεν αλλάζουμε εμείς οι πολίτες. Εμάς η επανάστασή μας φθάνει έως ένα γιαούρτωμα κάποιου πολιτικάντη και μια γκρίνια μεταξύ μας.

Αλλά Μανώλη μου για να φέρει την τάξη και τον νόμο μία Κυβέρνηση,  για να φέρει την αλλαγή που πρέπει (γιατί το θέλει τελείωσε- τώρα πλέον όλα είναι μονόδρομος)  θα πρέπει πρώτα εμείς να αλλάξουμε  νοοτροπία, συμπεριφορά και να αποκτήσουμε πλέον συνείδηση πολίτη.

Τι σου λέω τώρα…. 

Εσύ παλληκάρι μου εξακολουθείς να φοροδιαφεύγεις, ποτέ σου δεν μου έδωσες απόδειξη όταν ψωνίζω από το μαγαζί σου η δε γυναίκα σου η παιδίατρος δηλώνει ότι μόλις και μετά βίας βγάζει  7.000 ευρώ το χρόνο αλλά μετά το  τρίπατο εξοχικό σας στην Χαλκιδική, ήλθε και το σπιτάκι στην  Άνδρο…

Και δεν είσαι μόνο εσύ Μανώλη μου το ξέρω, είναι και ο φίλος μας ο  Χρήστος ο ταξιτζής που και τα δυο του παιδιά πάνε σε ιδιωτικό σχολείο. Αλήθεια πως δηλώνει  15.000 εισόδημα και πληρώνει 13.000 μόνο για το σχολείο?  Γιατί η Αλέκα η γυναίκα του δεν δουλεύει, τα νύχια της φτιάχνει τώρα που μιλάμε στην αισθητικό...

Είναι και ο Χατζηπαπάρας ο μαθηματικός στο γυμνάσιο που ενώ δεν συμπληρώνει τις 16 ώρες εβδομαδιαίως (συνδικαλιστική κατάκτησή τους…)  και του είπανε να πάει και σε δεύτερο σχολείο να κάνει και εκεί μάθημα είπε όχι, και έτσι με την σιωπηλή αποδοχή των άλλων καθηγητών (ομερτά και  αυτοί όπως οι γιατροί και οι δικηγόροι και οι άλλες συντεχνίες)  δουλεύει 12 ώρες την εβδομάδα.

Και εγώ, νοιώθω ότι σκαρφαλώνω σε αυτό το βουνό της ζωής, δεν είμαι η μόνη,  και άλλοι σαν και μένα πασχίζουμε  όχι πλέον να φθάσουμε στην κορυφή (πάει ο Σίσυφος τον έφαγε το Μνημόνιο και τα σπρεντ) αλλά να βρούμε ένα πλάτωμα να ξαποστάσουμε και να προστατευθούμε από τα όρνια που πετούν γύρω μας, αυτούς τους κονομισάκηδες, τους βολεμένους, τους  δημαγωγούς και τους λαϊκιστές  που εμείς τους ταΐζαμε τόσα χρόνια  και δεν θα χορτάσουν παρά μόνο αν μας φάνε και μετά φαγωθούν και μεταξύ τους.

Πάλι πολλά γράφω και πονάει το χέρι μου, τι να κάνει και αυτό, 10 ώρες σε ένα πληκτρολόγιο καρφωμένο και ακούω το μακρύ και το κοντό του καθενός, αλλά τι να κάνω σκύβω  το κεφάλι και από μέσα μου λέω « παιδιά μεγαλώνεις, θέλεις λεφτά για να τα βγάλεις πέρα…»

Λεφτά θέλω αλλά θέλω και αξιοπρέπεια, θέλω και σεβασμό. Δεν θέλω να με δουλεύουν  με εκείνη την ξύλινη γλώσσα οι αριστερίστικοι επαναστάτες, οι παλαιολιθικής εποχής βουλευτές και κομματικά στελέχη που ακόμη και ο παππούς μου τους θυμάται από τα νιάτα τους  άσε που αν κάποιος από αυτούς πεθάνει για να μην ξεχάσουμε το σόι έρχεται ο γιος τους η κόρη τους , αλλά ούτε και τους δημαγωγούς και λαϊκιστές δημοσιογράφους  που το πρωί το παίζουν σκληροί και επιθετικοί στον υπουργό και το απόγευμα παίζουν μαζί του τένις  χρησιμοποιώντας σαν μπαλάκι εμάς τους «ψεκασμένους»

«Ψεκασμένους»  μας αποκαλεί ο φίλος μου ο Παναγιώτης γιατί λέει δεν αντιδράμε σε όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας,  όχι ότι αυτός έκανε την επανάστασή του, απλά αυτός διαβάζει στα blog τι λέει ο κάθε οικονομικός αναλυτής για την παρούσα κρίσιμη κατάσταση της χώρας και μπλέκει στα πλοκάμια της συνωμοσιολογίας  και τελικά οι κουβέντες μας είναι σαν αυτές των γερόντων στους καφενέδες « Α ρε ένας δικτάτορας στρατιωτικός  μας χρειάζεται για να βάλει τάξη».  

Αχ  καλέ μου, ακόμη και οι στρατιωτικοί έχουν « χαλάσει» πλέον, τόσα χρόνια οι κυβερνήσεις τους  έδωσαν πολλά φράγκα και λίγη δουλειά και ακόμη λιγότερα χρόνια εργασιακά (θυμήσου Παναγιώτη τον Γιάννη τον ξάδελφο μου, 42 χρονών στην σύνταξη από τον στρατό – άσχετα αν τώρα δουλεύει σε εκείνη την εταιρεία διανομών και τα παίρνει μαύρα…)

Ψεκασμένοι δεν είμαστε, βολεμένοι είμαστε, κοιμόμαστε στο κενό αλλά επειδή είναι ακόμη ζεστά χαμπάρι δεν πήραμε.

Αχ  Παναγιώτη, μόλις συνειδητοποιήσεις ότι τελείωσαν οι ήρωες και οι αρχηγοί, αποσύρθηκαν στην κάμαρη τους γιατί παράφαγαν και βάρυναν,

τότε έλα να ξεκινήσουμε μαζί την επανάσταση – γιατί όπως κατάλαβες και εγώ μόνη μου δεν το τολμώ…… έλα να κάνουμε την δική μας συντεχνία και ότι αρπάξουμε….

25+1 Πράγματα που μου δίδαξε η μαμά μου

 1)  Εκτίμηση της δουλειάς του άλλου  «Αν πρόκειται να σκοτωθείτε με τον αδερφό σου, πηγαίνετε έξω. Μόλις
 τελείωσα το σφουγγάρισμα»

 2)  Προσευχή
  «Κάνε την προσευχή σου να βγει ο λεκές από το χαλί»

 3)  Προγραμματισμός στα ταξίδια
 «Αν την άλλη Πέμπτη που θα πάω στο σχολείο σου για το τρίμηνο δεν έχεις
 καλούς βαθμούς, καλύτερα να έχεις φύγει από το σπίτι πριν γυρίσω»

 4)  Λογική «Δεν έχει γιατί. Γιατί έτσι είπα εγώ»

 5)  Τετράγωνη λογική
 «Αν πέσεις και ματώσεις τα γόνατα σου, θα φας το ξύλο της χρονιάς σου
 γιατί θα έχεις σκίσει το παντελόνι σου»

 6)  Προνοητικότητα  «Άλλαξε βρακί ρε παιδάκι μου. Αν χτυπήσεις και σε πάνε στο νοσοκομείο τι
 θα πουν οι γιατροί;»

  7)  Ειρωνεία   «Σταμάτα να κλαις χωρίς λόγο γιατί θα σε κάνω να κλάψεις με λόγο»

 8)  Ευλυγισία   «Ωραίο πλύσιμο έκανες! Δε βλέπεις το σβέρκο σου που είναι μαύρος;»

 9)  Ώσμωση   «Κλείσε το στόμα σου και φάε το φαΐ σου»

 10) Αντοχή   «Δε θα σηκωθείς από το τραπέζι αν δε τελειώσεις τα ρεβίθια σου»

κραυγές και ψίθυροι - Mahatma Gandhi

Μια μέρα, ένας σοφός Ινδός έκανε την παρακάτω ερώτηση στους μαθητές του:

-"Γιατί οι άνθρωποι ουρλιάζουν όταν εξοργίζονται;"

-"Γιατί χάνουν την ηρεμία τους" απάντησε ο ένας.

-"Μα γιατί πρέπει να ξεφωνίζουν παρότι ο άλλος βρίσκεται δίπλα τους;" ξαναρωτά ο σοφός.

-"Ξεφωνίζουμε, όταν θέλουμε να μας ακούσει ο άλλος" είπε ένας άλλος μαθητής.

Και ο δάσκαλος επανήλθε στην ερώτηση:

"Μα τότε δεν είναι δυνατόν να του μιλήσει με χαμηλή φωνή; "

Διάφορες απαντήσεις δόθηκαν αλλά.. καμμιά δεν ικανοποίησε τον δάσκαλο..

"Ξέρετε γιατί ουρλιάζουμε κυριολεκτικά όταν είμαστε θυμωμένοι;

Γιατί όταν θυμώνουν δυό άνθρωποι, οι καρδιές τους απομακρύνονται πολύ...

και για να μπορέσει ο ένας να ακούσει τον άλλο θα πρέπει να φωνάξει δυνατά,

για να καλύψει την απόσταση...

Όσο πιο οργισμένοι είναι, τόσο πιό δυνατά θα πρέπει να φωνάξουν για ν'ακουστούν.

Ενώ αντίθετα τι συμβαίνει όταν είναι ερωτευμένοι;

Δεν έχουν ανάγκη να ξεφωνήσουν, κάθε άλλο, μιλούν σιγανά και τρυφερά...

Γιατί; Επειδή οι καρδιές τους είναι πολύ πολύ κοντά. Η απόσταση μεταξύ τους είναι ελάχιστη.

Μερικές φορές είναι τόσο κοντά που δεν χρειάζεται ούτε καν να μιλήσουν. παρά μονάχα ψιθυρίζουν.

Και όταν η αγάπη τους είναι πολύ δυνατή δεν είναι αναγκαίο ούτε καν να μιλήσουν, τους αρκεί να κοιταχθούν.

Έτσι συμβαίνει όταν δυό άνθρωποι που αγαπιούνται πλησιάζουν ο ένας προς τον άλλον.

Τι χάνω? τι μου ξεφεύγει?

Προβληματίζομαι ακόμη, μάλλον κάτι δεν έχω καταλάβει σωστά….

Από την μια βλέπω φίλους και συγγενείς να έχουν προβλήματα με την δουλειά τους, άλλοι δουλεύουν 4 μέρες την εβδομάδα, άλλοι 6ωρο , άλλοι δεν έχουν καθόλου δουλειά και «ψάχνονται»,  οι οικοδομές λέει σταμάτησαν με αποτέλεσμα να βαλτώσουν και τα συναφή επαγγέλματα, τα μαγαζιά λέει δεν πουλάνε παρόλο που οι εκπτώσεις σε μερικά φθάνουν στο 70 και 80% της αρχικής τιμής, μαγαζιά και σπίτια μένουν ανοίκιαστα ακόμη και το ψιλικατζίδικο της γειτονιάς μου έκλεισε.

Και τα ενοίκια ακόμη δεν «κατέβηκαν», οι εργολάβοι ακόμη ανθίστανται, οι τιμές των σπιτιών ακλόνητες, όλο λένε ότι θα πέσουν περίπου 15% αλλά πότε?  Οι εργολάβοι τα κρατάνε κλειστά – άδεια, δεν θέλουν να πουλήσουν «φθηνά» γιατί το κόστος μιας νέας οικοδομής τώρα θα είναι μεγαλύτερο, βλέπεις τσιμέντα, σίδερα κλπ ανέβηκαν οι τιμές. Λογικό μου ακούγεται άλλωστε αυτοί έχουν φράγκα, χτίζοντας πολυκατοικία 15 διαμερισμάτων πουλούσαν τα 5 και έβγαζαν τα έξοδά τους και τα άλλα 10 διαμερίσματα ήταν το «κέρδος» τους.

Μεγαλώνω ή γερνάω ?

Αρχικά πήρα το πρώτο φτύσιμο από τους ταξιτζήδες

«που πάει η κοπελιά»  λέγανε παλιά

«που πάτε» λέγανε μετά

«κυρία που θέλεις»  λένε τώρα

και για να μην φθάσω στο

«κυρά ή στο γιαγιά που θέλεις να πας»

έκοψα τα ταξί και πλέον ή το αυτοκινητάκι μου ή το λεωφορείο για το κέντρο.

και μετά έρχονται οι φίλοι και μιλάνε για προληπτική ιατρική….

έφθασες στα 40 : Pap test, μαστογραφία, υπέρηχο, χοληστερίνη, τριγλυκερίδια, ζάχαρο κλπ..

έφθασες στα 50 : μια από τα παραπάνω συν ορμονικές, γαστροσκοπιση και άμα λάχει και κολονοσκοπιση (ποιος την ανακάλυψε αυτήν την εξέταση? )

έφθασες στα 60: μια από τα ίδια συν εξέταση για Αλτσχάιμερ !!!

Λοιπόν αν θέλεις να είσαι συνεπής ξοδεύεις ένα σκασμό λεφτά στους γιατρούς γιατί για το ΙΚΑ δεν το συζητάμε θα φθάσεις στα 60 και ακόμη θα περιμένεις να βρεις διαθέσιμο το μηχάνημα, ή θα πας στο ιατρείο του ΙΚΑΤΖΗ γιατρού κάτι πάλι θα πληρώσεις σε αυτήν την «πολύπαθη»  τάξη των γιατρών που λένε ότι βάλλονται από παντού και είναι υπό διωγμό…  (άλλο κεφάλαιο αυτό δεν είναι του παρόντος) αρκεί μόνο να πω ότι η παιδίατρος που έχω για τα παιδιά μου σε κρίση ειλικρίνειας παραδέχθηκε ότι εγώ προσωπικά με τα λεφτά που της άφησα έκανε τα μπετά για την μεζονέτα σε προάστιο της Θεσσαλονίκης….