Επιτέλους ποιοι είναι "κάτω' από εμένα?

Ανέκαθεν η συμπεριφορά των ανθρώπων επηρεάζονταν από το κοινωνικό status του καθενός και την «δύναμή του».

Ήταν κάτι σαν πυραμίδα.

Πάνω πάνω ο βασιλιάς ή ο αυτοκράτορας,

κάτω η γερουσίας ή συγκλητικοί , οι έφοροι, πιο κάτω οι «όμοιοι» και οι «περίοικοι» της Αρχαίας Σπάρτης, οι πολίτες της Αρχαίας Αθήνας, και τέλος στα τάρταρα της πυραμίδας οι «είλωτες» - οι «δούλοι».

Από την αρχαία Ελλάδα , την Ρωμαική εποχή, την Βυζαντινή εποχή, πάλι άρχοντες, αυτοκράτορες, βασιλείς, συγκλητικοί ή ιερείς, ιππείς,  λαός, δούλοι…. οι ίδιες πρακτικά κοινωνικές τάξεις αλλά με χρήση άλλων ονομάτων.

Φυσικά κάθε τάξη απαιτείτο να δείχνει τον ανάλογο σεβασμό και υποταγή σε όλες τις ανώτερες από αυτήν βαθμίδα και όσο πιο ψηλά φθάναμε στην πυραμίδας τόσο μεγαλύτερη η «υπόκλιση»…

Στην σύγχρονη Ελλάδα όμως τα πράγματα έχουν αλλάξει.

Δεν υπάρχει πλέον πυραμίδα, το γεωμετρικό σχήμα άλλαξε, ούτε τετράγωνο, ούτε παραλληλόγραμμο είναι.

Ενας κύκλος είναι,  όπου στο κέντρο υπάρχουν αυτοί που παίρνουν τις σημαντικές αποφάσεις για το μέλλον όχι μόνο της χώρας, αλλά και ημών των ιδίων.

Και όλοι οι υπόλοιποι γύρω από αυτό το κέντρο του κύκλου να τους προστατεύουν, να τους διατηρούν εν ζωή και εν εξουσία.

Ποιοι είναι στο κέντρο του κύκλου?

Ποιοι μας βάζουν σε μία συγκεκριμένη τροχιά γύρω τους και μας ορίζουν την συμπεριφορά?

• Οι δημοσιογράφοι παντού και πάντοτε «διαμορφώνοντας»  την γνώμη μας 
• μέχρι πριν την κρίση τα στελέχη των τραπεζών και των χρηματιστηριακών εταιρειών 
•  οι μεγάλο-επιχειρηματίες με πολυσχιδείς δραστηριότητες, από βιομήχανοι γάλακτος (μονοπωλιακών καταστάσεων), σε παράγοντες ποδοσφαιρικών ομάδων, σε αγοραστές λιμανιών και αεροπλάνων  και τέλος έτσι για να είχαμε να λέγαμε αγοράζουν και μία μικρή φαρμακοβιομηχανία…. Άραγε πόσοι είναι οι μεγάλο-επιχειρηματίες στην Ελλάδα? Από πόσες εταιρείες και δραστηριότητες έχει ο καθένας?

Λοιπόν, αυτοί διαμορφώνουν την πορεία της χώρα, Αυτοί είναι οι άτυποι άρχοντες μας.

Και εφόσον αυτοί ορίσουν τον δρόμο, οι τυπικοί άρχοντες – βουλευτές- δήμαρχοι – διοικητές οργανισμών κλπ…. φροντίζουν στην συνέχεια να κάνουν εκείνους τους νόμους και ενέργειες ώστε να ακολουθήσουμε τον δρόμο που χάραξαν.

Και επειδή και αυτοί οι τυπικοί άρχοντες θέλουν πώς να το κάνουμε, να αισθάνονται λίγο άρχοντες και οι ίδιοι, να έχουν και αυτοί ένα κομμάτι από την γλυκιά αίσθηση της εξουσίας, φροντίζουν με την σειρά τους να κάνουν κάποια ρουσφέτια δεξιά αριστερά ώστε να έχουν πιστό κοινό κοντά τους. Αυτό για την ψυχική τους ισορροπία φυσικά.

Και εκεί στα περίχωρα του κύκλου, ποδοπατιέμαι και εγώ, γιατί αναγκάζομαι να ακολουθώ  τους πάντες,

και τους άρχοντες της χώρας (τυπικούς και άτυπους, φανερούς και κρυφούς) 

και τους εφοριακούς και τους νοσοκομειακούς γιατρούς και τους Ικατζήδες, 

και τους φαρμακοποιούς, και τους οδηγούς των λεωφορείων και τραίνων 

και τους καθηγητές και δασκάλους στα σχολεία, και τους συμβολαιογράφους 

και δικηγόρους, ακόμη και τους ΔΕΗτζήδες και ΟΤΕτζήδες,  τους τελώνες & φαρισαίους, τους αστυνομικούς, τους παπάδες, τους εργάτες στο λιμάνι που αποφασίζουν αν θα πάω διακοπές ή όχι, τον υδραυλικό που δεν έρχεται να διορθώσει  την ζημία στο σπίτι και με στήνει…. το αφεντικό μου στην δουλειά, τον προϊστάμενο που ζητάει να πάμε με τα νερά του, την καινούργια μικρούλα συνάδελφο που κυκλοφορεί ημίγυμνη και είναι όλο γλύκες στον ανδρικό πληθυσμό του γραφείου και φυσικά για δουλειά ούτε κουβέντα, την κουμπάρα που αδυνάτισε και τώρα μου το παίζει θεά αγοράζοντας κάθε μέρα νέα – επώνυμα ρούχα, ενώ εμένα μου το πετάει κατάμουτρα η πωλήτρια « δεν έχουμε στο νούμερό σας», την κομμώτρια που αποφασίζει από μόνη της ποιο κούρεμα μου πάει περισσότερο…τον οικονομικό και πολιτικό μετανάστη που έχει δικαιώματα και προνόμια περισσότερα από εμένα, 

τα παιδιά μου που ξέρουν μόνο την λέξη «θέλω» και όχι την λέξη «πρέπει»…..

Και εγώ, έχω ξεχάσει σε ποια κοινωνική τάξη ανήκω, πόσοι τέλως πάντων είναι «πάνω» από μένα, γιατί εδώ που φθάσαμε όλους θα πρέπει να τους σέβομαι και να τους ακολουθώ ή να τους πάω με τα νερά τους.

Θα κοιμηθώ νωρίς, να ξυπνήσω νωρίς το πρωί και με καθαρό μυαλό θα προσπαθήσω να βρω την θέση μου σε αυτήν την κοινωνία, δεν μπορεί κάποιους πρέπει να βρω και εγώ να διατάζω, κάποιους πρέπει να βρω «κάτω» από εμένα, ώστε να ξεθυμάνουν και τα δικά μου εξουσιαστικά συμπλέγματα.